Efnahagsstríðið um Ísland

 

Mér þykir, á margan hátt, undarlegt hve margir virðast ekki getað hugsað sér, ekki einu sinni sem möguleika, að Ísland sæti nú efnahagslegum árásum. Það er merkilegt þegar maður minnist á þann möguleika, að á bak við þennan þrýsting til að taka á sig allar þessar gífurlegu skuldbindingar séu miskunnarlausir einstaklingar sem ásett sér hafi að ná tökum á þeim miklu auðlindum sem á Íslandi leynast. Yfirleitt eru þeir, sem neita þessu, einstaklingar sem eru rökhyggjufólk, og ættu því að minnsta kosti að geta hugleitt þann möguleika, að á bak við þann ofurþrýsting sem á okkur íslendinga er settur til að greiða alla þessa milljarða í vexti, liggi einhverjar hvatir aðrar en eitthvert réttlæti sem auðsjáanlegt er öllum öðrum en Íslendingum.

 

Mér var einu sinni kennt það, á góðum stað, að það eitt væri heimska að afskrifa eitthvað fyrirfram og án íhugunar.

 

Ég vil því hér, varpa fram einni mynd og biðja fólk um að hugleiða, hvort ekki gæti verið, svona eins og möguleiki, á að eitthvað gæti verið til í að nokkuð því líkt sé að gerast.

 

Það eitt er víst að fáir virðast átta sig á því sem er að gerast. Ísland, sem verið hefur meðal ríkustu þjóða heims, með nær skuldlausan ríkissjóð og velferðarkerfi sem við höfum státað okkur af, er allt í einu að skipast á bás meðal þjóða sem við höfum merkt sem þriðja heims. Þetta er að gerast svo skyndilega að menn eru engan veginn með á nótunum. Þessi gífurlegi viðsnúningur er svo mikill, og svo hraður og það vegna örfárra einkafyrirtækja að menn hreinlega trúa þessu ekki; sérstakleg ekki þar sem að allt er í raun við það sama hjá okkur. Við erum enn að veiða nokkurn veginn það sama af fiski. Við höfum enn aðgang að fallvötnunum og eigum allnokkrar virkjanir. Enn er heitt vatn undir fótum okkar og ferðamenn flokkast til landsins sem aldrei fyrr. Af hverju erum við því að fara á hausinn?

 

Nú kemur að myndinni sem ég vil draga upp. Fjölmargir, sem vilja brynja sig gegn “sögusögnum og samsæriskenningum” hafa opinberlega neitað því að skuldsetning íslendinga, sem þjóðar, eigi sér nokkra úthugsaða utanaðkomandi ástæðu. Þeir slá algerlega skollaeyrunum við því þegar menn koma fram á sjónarsviðið, menn eins og John Perkins, sem viðurkenna að hafa haft þann einan starfa að skuldsetja þjóðir sem hafi yfir verðmætum auðlindum að ráða. Það er þó staðreynd að margt er líkt þeim aðstæðum sem téður Perkins lýsir í sinni ágætu bók “Confessions of an Economic Hit Man” (Játningar Hagfræði Morðingja) og því sem er að gerast á Íslandi í dag.

Þegar litið er til þess að olíuforði jarðarinnar er að þverra og menn farnir að líta á aðrar leiðir til orkuöflunar, samfara því að Ísland er ríkt af beislanlegri orku, ásamt því að efnað land eins og Ísland, sem í sjálfu sér er hagfræðilega heilbrigt, er nú í undarlegum efnahagsvandræðum, sem merkilegt nokk koma í kjölfarið á misheppnaðri tilraun efnamanna til að sölsa undir sig orkufyrirtæki (hver man ekki eftir Geysir green og REI?), þá fer alla vega um mig hrollur.

 

Ég veit að til eru menn, valdamiklir, ríkir menn, þarna út í heimi sem sætta sig ekki við að ná ekki sínu fram. Sömuleiðis veit ég að til eru menn sem ganga fyrir því að gera eitthvað, bara af því að það er hægt og að ná yfir ríki og auðlindum þess er bara markmið í sjálfu sér. Ég veit þetta vegna þess að þetta hefur komið í ljós t.d. í Indónesíu og fjölmörgum þróunarlöndum, og ég veit þetta vegna þess að ég þekki mannlegt eðli. Því spyr ég fólk nú, á Íslandi árið 2009: Er eitthvað fráleitt að einhver hafi einsett sér að knésetja Ísland og komast yfir auðlindir þess? Er hugsanlega mögulegt að einhver hafi ásett sér að gera Ísland að tilraun til að knésetja þróað ríki, svona til að sjá hvort ekki væri hægt að leika þriðjaheims leik á slíkt ríki? Ísland er lítið land og auðugt. Það er gott að ná til elítunnar og tengslin milli manna eru svo þétt að alls staðar annars staðar í heiminum kallar slíkt á spillingu sem auðvelt er að spila með.

 

Ef að ég hefði svo mikil völd, ætti það mikið fjármagn, að söfnun þess væri mér engin fróun lengur, og ef ég vildi sýna sjálfum mér hversu valdamikill ég væri, sjá hverju ég gæti virkilega áorkað; ef að ég vildi hafa áhrif á heimssöguna með því að knésetja þróað ríki – þá myndi ég velja Ísland.   

 

Og trúið mér, slíkir menn eru til.

Athugasemdir

[Fríða Eyland, 28.6.2009 kl. 12:09]

Sýnist að río tinto hefi heldur betur komist í feitt nú þegar, fann þetta hjá maríu kærri bloggvinkonu.

http://mariakr.blog.is/blog/mariakr/entry/904298/

[Finnur Bárðarson, 28.6.2009 kl. 12:20]

Hver vill knésetja Ísland og hvers vegna? Eru við ekki annars búin að því sjálf.

[Þór Ludwig Stiefel TORA, 28.6.2009 kl. 12:39]

Hver Finnur - ég eða þú, eða allur almenningur?

[Finnur Bárðarson, 28.6.2009 kl. 17:02]

Útrásarböðlarnir 40 talsins, eru menn virkilega búnir að gleyma þeim sem sökktu Íslandi.

[Jenný Stefanía Jensdóttir, 28.6.2009 kl. 18:01]

Þór, tek heilshugar undir þennan pistil.

Heimskasta spurningin er sú sem aldrei er spurð.

Set allar bremsur á fyrirætlanir þessa kanadíska leppafyrirtækis sem lýsir áhuga sínum að eignast orkufyrirtæki Suðurnesjamanna. 

300.000 manna þjóð er ekki stór biti að gleypa eða glepja með fagurgala.  Þetta eru sérfræðingar í orðagjálfri.

Tortryggnin er bókstaflega að kæfa mig, nú þegar allar auðlindir Íslands virðast vera komnar á útsölu.

[Offari, 28.6.2009 kl. 20:10]

Það var vissulega auðvelt að gleypa okkur en mig grunar að það verði erfitt að kingja. Það hefur enginn spur hvert peningarnir fóru. Skuldirnar eru mun meiri en svo að hægt hafi verið að eyða þeim á svona stuttum tíma.  Hvar eru peningarnir?

[Helgi Jóhann Hauksson, 28.6.2009 kl. 21:32]

Sjáðu til Þór, það þarf engin frekari rök en þau að þegar ein stjórnvöld þ.e. þau íslensku, leyfa þegnum sínum að ræna alþýðu annars ríkis þá krefjast þeirra stjórnvöld endurgreiðslu fjárins, -þó ekki sé nema á hálfu þýfinu (uppað 20.887 evrum á reikning) og byrja borga eftir 7 ár. - Það þarf engar samsæriskenningar um aðra þjófa en þessa, þá sem við sjálf kölluðum hreykin útrásarvíkinga og monntuðum okkur af strandhöggum þeirra á erlendri grundu þar sem þeir auðvitað rændu alþýðuna eins víkinga er siður.

Engir aðrir en við sjálfir íslendingar stofnuðum og leyfðum Icesave-reikningana, það var ekkert samsæri vondra útlendinga um það, - það var bara „tær snilld“ Sigurjóns í Landsbankanum sem svo fékk halelúja hjá öllum íslenskum stofnunum og einstaklingum sem með málið fóru.

[Hippastelpa, 28.6.2009 kl. 22:43]

Helgi, þegar það er verið að tala um alþýðuna í Hollandi og Bretlandi þá grunar mig að stærsti skaðinn liggi hjá sveitafélugum og lífeyrissjóðum þar sem litlir kallar með bindi voru að leika sér með fjármuni og fjárfesta í áhættumeiri fjárfestingum til þess að fá betra ROI (Return on investment) í þeim eina tilgangi að hækka sína eigin bónusa. Það er nefnilega ekki bara á Íslandi sem menn hafa verið að flippa út í fjármálageiranum. Ég ætla ekki að taka ábyrgð á siðleysi allra fjárfesta í Evrópu takk fyrir takk!!!

[Magnús Sigurðsson, 28.6.2009 kl. 22:57]

Góður pistill Þór, sem er íhugunarinnar virði.  Þó ekki sé til annars en að láta stjórnmálamennina ekki eina um sannleikann.

Það er allavega sérstakt að Geysir Green skuli hafa poppað upp núna hjá eins heiðarlegum "mönnum" og Canada byggja.  Sem eru tilbúnir að taka á sig einungis áhættuþáttinn í orkuiðnaði þeirra Suðurnesjamanna.

Það eitt ætti að vera tilefni íhugunar hjá meðalgreindum rökhyggjumanni sem telur sig lausn við samsæriskenningar.

[Haukur Nikulásson, 29.6.2009 kl. 08:40]

Ágætis íhugun. Mér er enginn efi að ESB ætlar sér að innlima Ísland og beitir í því skyni öllum ráðum. Eru með áróðursmenn á launum hér í skólakerfinu og víðar.

Það verður erfitt að verja fullveldi Íslands fyrir þeim sem og íslenskum peningapúkum sem vilja "sjá hvað er í boði" eins og götuhórur þar sem allt er fallt fyrir aurinn.

[Þór Ludwig Stiefel TORA, 29.6.2009 kl. 09:54]

Hér hafa margar áhugaverðar ábendingar komið fram og mig langar að leggja aðeins orð í belg. Til að byrja með Finnur, þá legg ég til að þú lesir bók Perkins. Hann fer þar yfir það hvernig kerfisbundið var spilað með græðgi elítnanna í þeim löndum sem alþjóðafyrirtæki höfðu komið auga á og vildu ná til. Þessir svokölluðu "útrásarvíkingar" eru einmitt hluti þeirra sem spilað var með hér. Í hverju landi er lykillinn að, það sem kallað er á ensku "business leaders" á sveif með fléttunni. Þessir einstaklingar efnast gífurlega mikið persónulega á meðan þjóðir þeirra koma sér í skuldafen. Það sem verður að líta til í þessu sambandi er aðgengi efnaelítunnar að "ódýru" lánsfé. Við erum farin að sjá það nú að allur þessi óskiljanlegi arður sem var á öllum þessum "Group" fyrirtækjum var ekkert annað en lánsfé eða söluhagnaður hluta (einmitt það sem verið er að dæma Madoff fyrir vestur í BNA). Það er vitað mál að aðalvandræði Íslands í dag má rekja til þess hversu stórir bankarnir voru og hversu skuldsettir þeir voru. Allt gekk í lyndi á meðan hægt var að velta skuldunum áfram og "endurfjármagna" dæmið. En allt í einu skall allt í lás, elítan hafði auðgast gífurlega á því að greiða sér milljarða í arð sem ekki var raunverulegur, heldur í raun lánsfé og fyrirtækin falla; sem þýðir að, á einn eða annan hátt, falla skuldirnar á þjóðina. Eftir stendur að fáir einstaklingar, sem hafa komið fé sínu fyrir í skattaparadísum, eru ríkir en þjóðin ofur skuldsett. Aðalmálið er að; já þessir "víkingar" sköpuðu vandann en þeir voru bara nytsamir heimskingjar sem notaðir voru til að skuldsetja þjóðina sem slíka. Þetta ætti líka að svara þér Helgi Jóhann.

Ég vil einnig leggja áherslu á hvað Hippastelpan er að benda á. Hún er að benda á aðalatriðið varðandi Icesave. Tryggingainnistæðusjóðurinn nægir til að dekka nánast allar skuldbindingarnar er varðar einstaklinga. Eftir stendur stórar upphæðir sem sveitafélög og, oft á tíðum, opinberar stofnanir lögðu inn. Þetta er ekki tryggt með lögum eða samningum og tóku því Bretar og hollendingar á það ráð að greiða þetta að fullu og vilja síðan fá forgangskröfu á þrotabú Landsbankans hf. Hér er mikilvægt að menn sjái pólitíkina í þessu. Þetta er annað mál en að verið sé að tryggja sparifé einstaklinga. Það var meðvituð stjórnvaldsákvörðun að leggja fé inn á Icesave þar sem það átti að gefa góða ávöxtun, en hærri ávöxtun fylgir alltaf meiri áhætta. Þannig verðum við að líta til þess að bresk stjórnvöld (þó á sveitastjórnarstigi sé) sáu fram á tapað fé en eru að tryggja endurheimtingu með þessu svokallað Icesafe samkomulagi. Þetta er svo allt fyrir utan það að við þurfum að greiða vexti af láni sem við verðum að taka til að fá önnur lán til að tryggja "stöðugleika" krónunnar.

Það sem ég vildi benda á, að lokum, er þetta sem loksins er farið að heyrast (einungis í undirmáli þó) er það sem kallað er áhlaup. Sagt hefur verið að Bretar og Hollendingar taki það ekki í mál að reka Icesave málið fyrir dómi vegna þess að slíkt gæti gefið tilefni til áhlaups á evrópska bankakerfið; og þá spyr ég vantrúaða: Hver haldiði að muni gera þessu áhlaup?  

[Kjartan Pétur Sigurðsson, 29.6.2009 kl. 10:08]

Það er mun ódýrara að heyja efnahagsstríð heldur en stríð með vopnum!

[Helgi Jóhann Hauksson, 30.6.2009 kl. 05:37]

Nei Þór, sveitarfélög, líknarfélög, stofnanir sem og allir aðrir sem teljast atvinnufjárfestar fá ekkert frá tryggingasjóðnum og heldur ekkert frá breskum eða Hollenskum stjórnvöldum. Þessvegna eru þeir líklegastir til að höfða mál til að krefjast sömu meðferðar og íslenskir sparfjáreignedur fengu þ.e. allt sitt óskert.

ÞAð sem Bretar og Hollendingar (stjórnvöld) greiddu  umfram tryggingaupphæðina eru inneignir einstaklinga sem ekki teljast atvinnufjárfestar. - Þ.e. ekki sveitarfélaga, líknarfélga, lögrglu eða annarra slíkra.

[Þór Ludwig Stiefel TORA, 30.6.2009 kl. 18:13]

Það skiptir engu máli í raun Helgi, hvort um er að ræða einstaklinga eða sveitarfélög - aðalatriðið er að verið er að tryggja meira en tryggingarsjóður og samkomulag þar um kveður á um - eitthvað sem lendir væntanlega á íslenska ríkinu, vegna aðgerða Breska og Hollenskra stjórnvalda.