Farðu burt og komdu aldrei aftur!

Alltaf tekst þessum manni að láta eins og allt snúist um sína persónu. Hann gagnrýnir bréf forsætisráðherra, sem ég lít á sem sáttaleið, og telur það aðför að sér og seðlabankastjórn sem hafi sinnt sínu starfi af “ óvenjulegum dugnaði og samviskusemi”.

Þessi maður er svo gersamlega firrtur, er í svo mikilli afneitun að hann trúir því virkilega að bréf forsætisráðherra sé aðför að sér persónulega og sé drifið af “heift út í gamla pólitíska andstæðinga”!?!

Síðan þvaðrar þessi aumingja maður, sem minnir óneitanlega á mynd þá sem dregin var upp af einræðisherra nokkrum á síðustu valdadögum sínum í frægri mynd “Der Untergang”, um að vegið sé að sjálfsæði Seðlabankans!?! eins og þar sé á ferðinni eitthvert fjórða vald ríkisins. Seðlabankinn heyrir undir forsætisráðherra og ber að framfylgja stefnu ríkisstjórnarinnar. Rétt eins og með aðrar stofnanir ríkisins hlýtur það að vera hlutverk viðkomandi ráðherra að sjá til þess að stofnanir séu mannaðar hæfum aðilum sem fylgi þeim markmiðum sem ríkisstjórn setji á hverjum tíma. Má ekki frekar segja að nú sé seðlabankastjóri að vega að sjálfstæði ríkisstjórnar og forræði með því að neita að fara að vilja hennar?

Ég get ekki séð aðra leið nú en að mótmæla, og það harðlega, því að embættismaður neiti að víkja úr starfi, eftir að æðsti stjórnandi íslenska ríkisins, og þar með talsmaður þjóðarinnar, æski þess að viðkomandi embættismaður víki. Þessi embættismaður talar um að bón forsætisráðherra sé “einsdæmi í hinum vestræna heimi” en ég get ekki séð að þvílík þráseta og þrákelkni við að bíta sig fastan í sitt embætti sé einsdæmi í öllum heimum.