Ég er saklaus af öllu sem ég hef gert.

 

Eitt er að gerast sekur um afglöp og vondar ákvarðanir en hitt er hálfu verra að viðurkenna hvorki, né sjá, hjá sér nokkra sök. Það var aumkunarvert að sjá Geir Haarde í sjónvarpsviðtölum, í tengslum við útgáfu skýrslu rannsóknarnefndar Alþingis, reyna af öllum mætti að bera af sér sakirnar af íslenska bankahruninu.

Það hefur að sjálfsögðu ekkert breyst og ekki stóð fréttamaðurinn sig vel frekar en fyrri daginn. Af hverju í ósköpunum spurði fréttamaðurinn ekki Geir einfaldlega þegar Geir ítrekað sagði að þetta eða hitt sem hann hafi nú átt ábyrgð á hafi ekki átt þátt í hruni bankana; af hverju í ósköpunum spurði fréttamaðurinn Geir ekki einfaldlega: Hvað orsakaði hrun bankanna að þínu mati? Ef að Geir hefði svarað því til að það hafi einfaldlega verið vondar ákvarðanir bankamannanna, þá hefði verið einfalt að segja að bankamennirnir hegðuðu sér eins illa og þeim var leyft. Ríkisvaldið (og þá sérstaklega forsætisráðherra) bæri svo ábyrgð á því að bankamennirnir gætu ekki skaðað þjóðina með sínum vondu og röngu ákvörðunum. Ef að Geir hefði sagt að það hafi verið af því að bankarnir voru of stórir, þá er hægur vandinn að benda honum á að ef einhver hefði getað (og átt) að hefta stærð þeirra, þá hefði það átt að vera ríkið (og ekki neitt bull um Evrópska efnahagssvæðið heimili ekki slíkt, því yfirmenn peningamála í Bretlandi, Svíþjóð, Danmörku og Noregi lögðu það allir til og norðurlandagjaldeyrisskiptasamningarnir voru, meira að segja, bundnir þeim skilmálum, eins og opinbert er nú gert með skýrslu rannsóknarnefndarinnar).

 

Það er ótrúlegt að fylgjast með siðleysi og heigulshætti þessa manns, sem ekki finnur hjá sér neina sök. Þrátt fyrir að hafa verið varaformaður Sjálfstæðisflokksins undir Davíð Oddsyni í rúman áratug og formaður í nokkur ár eftir það; og sem slíkur verið í fararbroddi “Laissez-faire” og frjálshyggjunnar á Íslandi (sem vissulega á sinn þátt í óhóflegum vexti bankanna). Þrátt fyrir að hafa verið fjármálaráðherra þegar ríkisbankarnir voru einkavæddir og sem slíkur átt þátt í að setja regluverkið sem einkavæddir bankarnir áttu að starfa eftir. Þrátt fyrir að hafa áttað sig á slæmum afleiðingum breytinga á lánum Íbúðarlánasjóðs (sem m.a. kallaði á ákveðnar aðgerðir bankanna og orsakaði stækkun þeirra) en samþykkt breytingarnar engu að síður. Þrátt fyrir að hafa áttað sig á slæmum afleyðingum skattalækkana (sem að sjálfsögðu hjálpuðu til við stækkun bankanna, ef þær stuðluðu ekki beinlínis að þeim) en staðið að þeim engu að síður. Og þrátt fyrir að hafa verið forsætisráðherra þegar svo endanlega allt saman hrynur – þá sér þessi vesalingur ekki hjá sér neina sök á bankahruninu.

Já svo er það spurning hver samþykkti endanlega að lækka bindisskylduna, og hvort forsætisráðherra hafi ekki eitthvað um það að segja að ríkið (í gegnum Seðlabankann) láni einkabönkum milljarða.

 

Maður getur ekki einu sinni hlegið að þessu, þetta er bara sorglegt.