Tökum lán, greiðum arð og setjum svo allt í þrot þegar á að borga.

Sniðugt, selja allar eignir skilja eftir skuldir og lýsa svo yfir gjaldþroti. Spurning af hverju við sem einstaklingar og heimili getum ekki hagað okkur eins, það myndi leysa allan vanda, ekki satt?

En er þetta ekki vandamálið í hnotskurn. Stjórnendur geta vaðið áfram í vitleysu og skuldsett allt upp í topp og þegar kemur að skuldadögunum þá er bara fyrirtækinu skipt upp í skuldir og eignir og skuldahlutinn settur í þrot. Það er að verða deginum ljósara að stjórnendur verða að bera einhverskonar persónulega ábyrgð. Þetta fyrirkomulag er ekki að virka. Ef að maður pælir í því þá er þetta ekkert annað en þjófnaður í silkipappír. Það er búið að borga út milljónir og aftur milljónir í arð, arð sem skapaðist einungis af lánum og innihaldslausum verðmætum sem kallað var "goodwill". Mjólkað og mjólkað og svo er allt sett í þrot og einstaklingarnir á bak við eru með milljónir á sínum bankareikningum.

Ef að þetta er löglegt þá er eitthvað verulega mikið að löggjöfinni.

Íslensk afþreying gjaldþrota

Athugasemdir

[Hammurabi, 26.6.2009 kl. 12:11]

Það er stafsetningarvilla hjá þér. þú gleymdir í 5 stöfum í Enron. Eða 8 ef þú varst að reyna að skrifa enron.is

[Þór Ludwig Stiefel TORA, 26.6.2009 kl. 12:24]

Þú hinn mikli Hammurabi talar í gátum. Enron var ólöglegt og menn þar sakaðir og felldir fyrir stórfelld svik.

[Fríða Eyland, 26.6.2009 kl. 12:44]

Ég er sammála þer að taka þurfi "soffíu frænku" á löggjöf klakans

[Júlíus Björnsson, 27.6.2009 kl. 22:16]

Fyrirtæki A skráir hjá Goodwill og verðmætaaukning er svo staðfest með sölu til fyrirtækis B.  Móti kemur tekjuaukning hjá A sem er skattskyld.  Skattinn verður að greiða með peningum.  Kaupverðið er hægt að greiða með bréfum. Hér áður fyrr byggðist Goodwill á væntingum um verlegum hagnað úr eiginlegum rekstri fram í tímann. Þessar væntingar voru skilyrtar  að stöðugur hagnaður hagnaður hefði verið næstu ár á undan og óeðlilegt væri að álykta að aðstæður til skapa sama hagnað af eiginlegum rekstri kæmu ekki til með að vera áfram. 

Svona átti ekki að eiga sér stað nema virt fjármálastofnum kæmi að til fjármögnunar. Það væri þá hennar kanna rekstrarlegar forsendur. [Nú geta fjársugubúðir hjálpað]

Þessu ættu verðbréfasalar að gera kaupendum grein fyrir ef þeir eru milliliðir og kaupendur ættu ekki að kaupa bréf í fyrirtækjum með langan lélegan rekstrarferil.

Því það er eiginlegur rekstur sem skilar peningahagnaði. Söluverðið er ekki það sem skiptir máli heldur öruggur hagnaður. Þessum kröfum hefur víst ekki verið fylgt og kaupendur bréfa illega hlunnfarnir.

Til þess að búa til væntingar þá getur aðili C komið  til sögunnar og keypt með bréfum  stóran hluta bréfa aðila B á góðu verði. Verðbréfasalinn segir þá satt að bréf B hafi selst á góðu verði. Margir kaupa bréf. Verðbréfasali segir þá satt að bréf hafi verið vinsæl.

Þetta kalla ég skipulagða glæpastarfsemi ef A,B og C líta framhjá að eiginlegur rekstur hafði verið afar slakur árin áður.  T.D. Ódýr aðstaða, lár launkostanaður  og lítil tekjuskattur eru góð vísbending.       

Segja ekki allan sannleikan er oft ekkert betra en að ljúga.